شانه هایی برای آرامش

بدون استثنا و با هر بهانه ای خواهر و برادرهایم مشرف می شوند به خانه ما! حالا بماند زنگ های گاه و بی گاهشان.

مثل اینکه یک تکه از وجودشان هنوز اینجا جا مانده باشد و این انرژی از هیچ جا و هیچ کس بهشان نرسد جز مادر

همه مان همین طوریم ها!

همان وقت‌هایی که شکستنی می‌شویم، همان وقت‌هایی که به هر بهانه‌ای به هم می‌ریزم و دلمان می‌گیرد،کانّه

مامان‌لازم هستیم.

خودمان هم خوب می‌فهمیم مامان ِ خونمان به شدت پایین آمده. و هیچ کس نمی تواند آراممان کند  

و تا وقتی پیشش نرویم و یک دل سیر نگاهش نکنیم حال خوب مان را پیدا نمی کنیم!

مامان که در خانه هست و حالش خوب است خیلی چیزها با خودش دارد. اصلا" خانه آبادی است . بوی خوش

همه جا را بر می دارد

هر چند همه مامان ها در خانه قوانین خاص خودشان را پیاده می کنند امّا با تمام محبت باز هم به تو و غار تنهایی ات

با تمام کتاب ها و جزوات و پخش و پلایی هایش کاری ندارد و تحمل می کند! همه آنچه دوست ندارد را هم تحمل

می کند

وقتی نماز می خواند، وقت هایی که دلم بیشتر برایش می تپد از لای در نیمه‌باز، زل می‌زنم به زنی که قامت بسته و

خم و راست می شود. هرچند این اواخر درد پا و پهلویش باعث شده بیشتر وقت‌ها نمازهایش را نشسته بخواند!

بعضی وقت‎‌ها دلم می‌خواهد همان لحظه بروم بغلش کنم و توی عطر چادر نمازش غرق شوم. سرم را روی

پاهایش بگذارم و اندازه تمام  صبوری هایش گریه کنم. چرا دروغ؟! من هیچ وقت از این کارها نکرده‌ام. یعنی همیشه

فکر کردم اگر از این کارها بکنم از غصه‌ی من دق می‌کند   

وقتی بلند بلند دعایم می کند ها کیفور می شوم! مامان ها عادت دارند برای همه دعا کنند حتی (همسایه) ....

دست مامان برکت دارد! وقتی هر چیزی را بین مان تقسیم می کند، باز هم اضافه می آید و تمامی ندارد!

این خصلت مادر بودن است

از خدا می خواهم همیشه باشند . باید باشند تا باز هم دور هم جمع شویم. تا به هر بهانه  همه بیایند خانه ما؛

وقت و بی وقت، چرا که مطمئن اند همیشه مادر دستانش پر است از همه چیز و بی حساب و بدون منت می بخشد ....

                                              *************************

                    ولادت امّ ابیها فاطمه صدیقه (س) و روزمادر بر تمام زنان پاک طینت تهنیت

پ.ن : این نوشته برای روز مادر است و تقدیمش می کنم به تمام مادران مهربان و صبور دنیا و مادر خودم،

وهمین جا خاک پای پدرعزیزم را می بوسم و از خدای منّان برایشان سلامتی می خواهم.

بابا جان امتحان کرده ام، بدون گفتن "دخترِ بابا" هایت روزم بی معنی است. بدون شما من تمام می شوم.

دعا می کنم به حق امام رئوف، پدران و مادرانی که در بستر بیماری هستند شفای عاجل یابند.

پ.ن: برای شادی روح تمام پدران و مادرانی که حالا بینمان نیستند هم یک صلوات می فرستیم .

پ.ن: با این مطلب، مجموعه آرشیو مطالبمان به 313 رسید، دلم هوایی امام عصر(عج) شد. نمی دانم حکمتش

چیست. یابن الحسن (عج) یعنی می شود ما در رکاب شما خدمتتان را بکنیم!؟ به حق پهلوی شکسته مادرتان زهرا

پذیرایمان باشید...

یا علی