با خبر باش که دنیای منی ...

آقای خوبی های  زمان ما؛

هر روز که به  آمدنت نزدیکتر می شویم ، شعله های امید بیشتر در دلمان زبانه می کشد

دل است دیگر ؛ کاریش نمی شود کرد!

وقتی در این شلوغی خرداد به نبودنت که نه، به بودنت فکر می کنم 

فکر می کنم که تو هستی و من هنوز آن طور که سهراب می گفت: چشم هایم را

نشسته ام، اضطرابی عجیب بر جانم می نشیند

باز فکر می کنم؛ این بار به وعده ی  دیدار...

آرام می شوم وقتی یادم می آید هستی همین حوالی ...

فقط می خواستم بگویم :

 هوایمان را داشته باش

هوایمان را داشته باش

هوایمان را داشته باش