السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

مشخصات بلاگ
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)
طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۹ مطلب در شهریور ۱۳۹۲ ثبت شده است

یَا وَلِیَّ اللَّهِ إِنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذُنُوبا لا یَأْتِی عَلَیْهَا إِلا رِضَاکُمْ *

حال خوبی می شوم وقتی به این جای دعا می رسم. وقتی به این فکر می کنم که اسم تان " رضا " است

به این‌که در مقام ارتضائید، به این‌که گفته‌اند راهِ رضایتِ خدا از رضایتِ شما می‌گذرد، به این‌که گفته‌اند خدا به دست شما خلایقش را راضی و خوش حال می کند...

راهِ بهشت، راهِ «رضی الله عنهم و رضوا عنه» ** از رضایتِ شما می‌گذرد.  

حضرت رئوف، می شود از ما راضی باشید، آیا؟

راستی! تولدتان مبارک ...


* اى ولىّ خدا، بین من و خداى عزّ و جلّ گناهانى ست که آنها را جز با رضایت و شفاعت شما پاک نمی کند (فرازی از زیارت شیرین و خواستنی جامعه کبیره)

 ** سوره 119 مائده و سوره 8 بینه ...

 *** سیمای امام رضا(ع) در صلوات ماثوره از امام حسن عسکری(ع)

  • کبوتر سپید

 لفغ/   بنفسی انت من مغیب لم یخل منا

توی روایات داریم که امام زمان از هر پیامبری یک سنت رو به ارث برده و با خود به همراه دارند.

سنت جالبی که حضرت از جناب یوسف (علیه سلام الله) به همراه دارند اینه که همونطوری که حضرت یوسف کنار برادراشون بودند، باهاشون صحبت 

می کردند و کنارشون غذا می خوردند اما برادرا ایشون رو نمی شناختند ؛ امام زمان هم بین ما زندگی می کنند ، شاید گاهی کنار ما میشینن و یا 

حتی با ما صحبت می کننداما ما ایشون رونمی شناسیم.لذا در روایات مطالبی با این مضامین داریم که در زمان ظهور، خیلی از مردم وقتی حضرت رو 

می بینند تعجب می کنند و با تعجب به خودشون میگن: چقدر چهره ایشون برام آشناست، انگار بارها و بارها ایشونو دیدم اما نشناختم.

توی دعای ندبه هم داریم که: "بنفسی انت من مغیب لم یخل منا" یعنی: " جانم فدای شما آقایی که هرچند توی غیبتید اما جاتون بین ما 

خالی نیست" بعبارت بهتر یعنی بین ما هستید اما چشمای ما لیاقت دیدار ندارند.

خیلی از ماها فکر میکنیم که حتما خداوند حضرت رو در مکانی خاص و دورافتاده پنهان کرده تا کسی ایشونو نبینه، در حالی که این تصور کاملا غلطه، 

حضرت بین ما هستند اما باید دید با چشم و دلمون چه کردیم که این حجاب خود ساخته مارو از مولامون جدا کرده.

بقول جناب حافظ که: "تو خود حجاب رهی از میان برخیز" .

مشکل اینجاست که واقعا نخواستیم شون، وگرنه خود حضرت فرمودند  اگه به اندازه یه لیوان آب تشنه ما بودید، وصال اینقدر به تاخیر نمی افتاد.

توی داستان های تشرفات برخی افراد به حضور حضرت دیدم که ایشون از عبدالکریم کفاش پرسیدند: "عبدالکریم؛ اگه یه هفته به دیدنت نیام چی 

میشه؟"

(نکته: از اینجا معلوم میشه که حضرت هر هفته به دیدار عبدالکریم می رفتند)

عبدالکریم گفت: آقا اگه یک هفته نیایید دق میکنم.

و حضرت فرمودند: "چون میدونم که راست میگی و از فراق من دق میکنی میام و بهت سر میزنم".

حالا جاداره از خودمون بپرسیم که تا حالا چندتا از این هفته ها توی زندگی ما گذشته؟ چند غروب جمعه رو بدون وصل حضرت گذروندیم؟ اصلا ککمون

 گزیده؟ واقعا عین خیالمونهست؟ راستی بیایید یه بار منصفانه خودمونو به چالش بکشیم. اصلا ما تا حالا به عنوان یه منتظر جز گریه، 

کار دیگه ای برای حضرت انجام دادیم؟ اصلا تا حالا از خودمون پرسیدیم انتطار یعنی چی؟ حضرت خودمونو میخوان یا فقط اشک ریختنمونو؟


دیده ای خواهم که باشد شه شناس                  تا شناسد شاه را در هر لباس


                                                                          فرستنده مطلب: یک عاشق خراب

  • کبوتر سپید

خواهر هستم و عمه...

تجربه ای کم نظیر و دوست داشتنی

خاصه وقتی عاشق برادرانت باشی.

وقتی قلبت به بودنشان گرم باشد و دلشان نخواهد آب توی دلت تکان بخورد و مدام این را یادت بیاورند

چه از تو بزرگ تر باشند و بخواهند به تو درس زندگی بدهند

و چه کوچکتر باشند و مطیع ات و البته غیرت مند!

سعی می کنم توی دهه کرامت مهربان تر بشوم!

آخر این رابطه ی خواهر و برادری دلچسب تر می شود

یعنی باعثش همین خواهر و برادر بهشتی شده اند

این روزها  بیشتر از هر وقتی آدم را یاد لطیف ترین علایق مهرو وفای خواهر و برادری می اندازد

مهری که خواهری را به سفر وادار می کند و سختی غربت و بیماری و مرگ را در جوانی برایش آسان!

حبّی که فقط سابقه اش بین حسین (ع) بود و زینب (س)

محبتی که آدم حس می کند می تواند یاد بگیرد تا خودش هم توی زندگی خرجش کند

این روزها دوست داشتنی اند

مال خواهر و برادر هاست

مبارکمان باشد...


به بهانه دهه کرامت این پست  تا روز قبل از ولادت امام رئوف برچسب در بالای صفحه می ماند

روزهای پیش رو تهنیت ....

  • کبوتر سپید

ای روح محبّت که به قم قائمه ای

یادآور زهد و عفت فاطمه ای

معصومه ای و خواهر محبوب رضا

او عالم اهل بیت و تو عالمه ای


میلاد بانوی کرامت و روز دختر تهنیت


  • کبوتر سپید

محوّل الحال من می شوی وقتی سر می گذارم روی زانوانم از فرط تنهایی!

وقتی میبینی نگرانی خیلی ها تلمبار شده روی قلبم!

یک احساس خوبی است وقتی صدایم می کنی!

 وقتی غصه هایم را رصد می کنی و مرهم زخمم می شوی و نمی گذاری دلم بگیرد.

وقتی  می گویی برو پیش امام رئوف ات، همان غریب مهربان؛ برو و یک دل سیر حرف بزن برایش! کنار خودش . ..

می گویی:

حق نداری غصه دار باشی

حق نداری دلت بگیرد

حق نداری ....

من با توأم . ما با تواییم

همچین وقت هایی حالم خوب می شود.که میبینم حواستان به من هم هست، دلم قرص ترمی شود ازهروقتی!

خواستم بگویم همین جور خوب ِ مهربانی که هستی، باش. خواستم بگویم به این بچه‌بازی‌های من

نگاه نکنی یک‌وقت، قهرت بگیرد، تصمیم بگیری به عقوبتت ادبم کنی.

من همان بی‌ظرفِ ناتوانی هستم که بودم. تو همان صبور ِ یکتای ِ بی‌نظیر ِ من باش ...

 

فَلَمْ أَرَ مَوْلًى کَرِیما أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَیَّ   

من ندیدم مولای بزرگواری به قدر تو بر بنده‌ی بی‌مقداری مثل من صبر کند (فرازی از دعای روح بخش ودل انگیز افتتاح)


پی نوشت : امروز به امید خدا راهی مشهد الرضا و زائر حرم امام رئوفم هستم. یا امام رضا (ع) ممنونم ...

دعاگویتان هستم و محتاج به دعا


  • کبوتر سپید

به اصحابتان سپردید این عهدنامه + را بخوانند و به هم درس بدهندَش!

جلوی چشم هایشان باشد و قول بدهند که به آن عمل کنند.

دوستانت این نامه را گذاشته بودند کنار سجاده هایشان تا یادشان بماند بخوانند! *

قرنها گذشت!

حالا ما گاهی خیال می کنیم دوست شماییم، امّا این کلمات + برایمان آشنا نیستند! غریب اند

غریب ِ غریب

درست مثل خودتان...



* ... أَنَّهُ کَتَبَ بِهَذِهِ الرِّسَالَةِ إِلَى أَصْحَابِهِ وَ أَمَرَهُمْ بِمُدَارَسَتِهَا وَ النَّظَرِ فِیهَا وَ تَعَاهُدِهَا وَ الْعَمَلِ بِهَا فَکَانُوا یَضَعُونَهَا فِى

مَسَاجِدِ بُیُوتِهِمْ فَإِذَا فَرَغُوا مِنَ الصَّلَاةِ نَظَرُوا فِیهَا  ( روضه کافی - حدیث اوّل ) +


  • کبوتر سپید

اسمش ریّان بن صلت بود. با خودش فکر کرد حالا که بعد چند روز اقامت توی مدینه،

دارد می‌رود از علیّ‌بن‌موسی خداحافظی کند و به عراق برگردد، یکی از

پیراهن‌های آقا را بگیرد که موقع مرگ کفنش باشد. بیشتر که فکر کرد دید خوب

است چند درهم هم از آقا بگیرد تا برای دخترهاش، انگشتری سوغات بخرد.

خودش را که برای خداحافظی به آغوش علیّ‌بن‌موسی سپرد دیگر نفهمید چه

شد! آن‌قدر غرقِ اشک و دل‌تنگیِ وداع شد که یادش رفت خواسته‌هایش را بگوید.

به سختی دل بُرید و خداحافظی کرد و بیرون آمد. چند قدمی از علیّ‌بن‌موسی

فاصله نگرفته بود که شنید صدایش می‌زنند:

-ریّان!

-بله آقا!

-دلت نمی‌خواهد چند درهم به تو بدهم که برای دخترهایت انگشتری بخری؟

نمی‌خواهی یکی از پیراهن‌هایم را به تو هدیه بدهم تا موقع مرگ کفنت بشود؟!

  .....

می بینید؟ یک همچین خانواده‌ای هستند این‌ طائفه! خواسته‌های پنهانِ دلت را رصد می‌کنند. نخواسته، می‌دهند. فقط خواستم بگویم مردد نباشیم، اندکی صبـــــــــــــــــر

  • کبوتر سپید

استادی داشتم که همیشه میگفت : هر وقت گناهی کردی و بعدش خجالت کشیدی، مبادا روی

خودتو از سمت خدا برگردونی! همونجا بلند شو سمت مشهدالرضا بایست و بلند بگو: صلی الله علیک یا امام الرئوف "

میگفت: این وسوسه شیطونه که اون لحظه توی وجود شما رخنه میکنه و بذر ناامیدی  رو توی دلاتون

میکاره.

خسته تون کردم اما بذارید یه روایت دیگه هم براتون بگم. میگن یه جوون توی مدینه هر روز توی مسیر

راه امام صادق می ایستاد فقط به عشق اینکه حضرتو  ببینه و یه سلام به ایشون بگه.

یه روز شیطون گولش زد و مشروب خورد لذا دهنش بوی مشروب میداد. تا امام صادق رو دید که از دور

میاد از خجالت روشو برگردوند تا حضرت اونو توی حال مستی نبینه. اما یه دفعه دست مهربونی رو روی

شونه هاش احساس کرد تا سر برگردوند امام صادق رو دید.

حضرت دو جمله کلیدی بهش فرمودند:

1ـ جوون؛ چرا کاری میکنی که از ما خجالت بکشی و نتونی به دیدن ما بیایی؟

2ـ جوون! هر کاری که کردی و هر گناهی که مرتکب شدی بازم یادت باشه که هیچ وقت روتو از ما

برنگردونی و از در خونه ما جای دیگه ای نری.

یه جمله هم با حضرت رب الارباب؛

 آخدا، خودت توی قرآن گفتی: :وابتغو الیه الوسیله" خودت گفتی در خونه من که میایید دست خالی و

تنها نیایید منم امروز دستمو گره زدم به پنجره فولاد آقام امام رضا و امام رئوف رو بعنوان شفیع آوردم.

خدایا بحق اون آقایی که آهوها هم وقت درماندگی پناهی جز او ندارند منو ببخش.

 و یه جمله هم با حضرت شمس الشموس:

دامن آلوده و روی سیاه آورده ام

                                        گرچه آهی در بساطم نیست آه آورده ام

هرکه بودم هرچه هستم برکسی مربوط نیست

                                         بر امام مهربان خود پناه آورده ام

دخیلک یا علی ابن موسی الرضا


 فرستنده مطلب: یک عاشق خراب

  • کبوتر سپید

                                   بسم رب الشهداء

 

یه حدیث قدسی داریم که خدا میگه:

"بنده من؛ وقتی تو به نماز می ایستی من طوری به تو توجه میکنم انگار که جز تو بنده دیگه ای ندارم،

اما تو توی نماز چنان حواست پرته گه انگاری جز من هزار خدای دیگه هم داری"

 

مشکل اصلی ما آدما همین غفلتمونه و همینه که بیچاره مون کرده و ما رو از چشم اربابمون انداخته.

یه عرب بادیه نشین اومد محضر پیامبر و پرسید: من هر گناهی که شما فکرش رو بکنید انجام دادم، آیا

اگه با این بار گناه توبه کنم خدا منو میبخشه؟

حضرت پاسخ مثبت دادند. عرب همونجا توبه کرد و رفت. اما چند قدمی که دور شد یه سوال بدجور

ذهنشو مشغول کرد لذا برگشت و اینبار با لحنی عاجزانه پرسید: یا رسول الله درسته که من توبه

کردمو خدا منو بخشیده اما سوالم اینه که آیا واقعا توی اون حال گناه خدا منو می دیده؟ پیامبر پاسخ

مثبت دادند.

به یکباره مرد عرب فریاد زد: خدایا درسته که توبه کردمو تو منو بخشیدی اما یک عمر چه کنم با این

شرمندگی؟؟؟ یک عمر چه جوری زندگی کنم وقتی که یادم میاد در لحظات گناه ،جلوی چشمات

بیحیایی می کردم؟؟؟ اینقدر ناله زد و صیحه کشید تا همونجا از خجالت جون داد.

اما اشکال این جاست که مرد عرب لابد نمی دونست که خدا چقدر بنده های توبه کننده شو دوست

داره،.

یه حدیث قدسی داریم که خدا میگه: اگه بنده های گنه کار من که روشونو از من برگردوندند

میدونستند که من چقدر دوستشون دارم و چقدر منتظرم تا به سمت من برگردند  از شدت اشتیاق

جون میدادند. (لماتوا شوقا الیهم )

توی یکی از زیارات امام رضا جملاتی با این مضامین داریم که : "خدایا اگه دریا می دونست من چه

گناهایی انجام دادم منو در خودش غرق می کرد، اگه زمین از معصیت هام مطلع میشد منو در خودش

فرو میبرد و اگه آسمون میدونست چه بیحیایی هایی کردم  بر سرم خراب میشد.

اما خدای مهربون؛ تو نذاشتی اونا بفهمن، از بسکه منو دوست داشتی گفتی شاید یه روزی برگشتم

و آدم شدم، نخواستی اون روز جلوی دریا و زمین و آسمون شرمنده باشم."

کی ام من؛ گنه کار بی بند و باری

                                           ذلیلی ، خطا پیشه ای شرمساری

مرد عرب از پیامبر پرسید: آیا روز محشر خود خدا حسابرسی میکنه؟ حضرت فرمودند: آری

دوباره پرسید: خود خود خدا رسیدگی به اعمال و پرونده ها میکنه؟ حضرت بازم فرمودند: بله

مرد عرب خنده ای کرد. پیامبر علت خنده شو جویا شدند. مرد عرب گفت:

"الکریم اذا قدر عفا و اذا حاسب تسامح"

یعنی: " کریم حتی اگه قدرت بر زدن هم داشته میشه روی حساب کرامتش نمیزنه و عفو میکنه و اگه

بخواد حسابرسی بکنه با مسامحه و لطف به حسابها میرسه"

پیامبر با شنیدن این جمله فرمودند: فقه الاعرابی" یعنی : مرد عرب خیلی خوب و دقیق فهمید و خدا

رو صحیح شناخت. ...

                                                                          ادامه دارد...


پی نوشت: با تشکر از کاربر محترم "یک عاشق خراب" که زحمت این پست را کشیدند. اجر شما با امام رئوف

  • کبوتر سپید