السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

مشخصات بلاگ
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)
طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شکر نعمت» ثبت شده است

رمضان

امروز که داشتی بارو بنه ات را می بستی که بروی

باران بارید!

و من هر وقت باران می بارد بیشتر از هر وقتی دلم زیارت جامعه می خواهد

و چه تلاقی قشنگی داشت این باران ِ آخرین روز ِ تو  و زیارت جامعه کبیره

دلم می خواست دوباره بخوانم و برسم به آن‌جا که «و بِکُم ینزّل الغیث»؛

بگویم به خاندان محمّد که  برای خاطرِ عزیز شماهاست، که باران می‌بارد، که آسمان دریغ نمی‌کند،

که روزگارِمان نو می‌شود. تر و تازه می‌شود و باز به خدا بگویم من بنده ی ایمان آوردن های بعد

بارانم ....

باران می بارید و توی گوشم  مدام ذکر حسین می پیچید و دلم هوایی کربلا می شد ...

زیارت جامعه، باران، کربلا، فراق تو و یک دنیا آرزوی روی دست ...

  • کبوتر سپید

امروز توی درد ودل هایم گفتم: خدایا چقدر صبر کنم! و تو مثل همیشه های همیشه جوابم را دادی:

اعوذبالله من الشیطان الرجیم

وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

« امر بر شما مقرر شد، در حالی که آن را ناخوش دارید. شاید چیزی را، ناخوش بدارید و در آن خیر شما باشد و شاید

چیزی را دوست داشته باشید و برایتان ناپسند افتد. همانا خدا می داند و شما نمی دانید »

راستش بعد از این که این آیه را خواندم و خودم را راضی و توجیه کردم. با این نشانه ات امیدوارم کردی:

وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا

«و در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن که تو زیر نظر و مراقبت ما هستی، و هنگامی که [از خواب]

برمی خیزی پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی»


و قند توی دلم آب می شود وقتی هر بار "باعیننا" را زیر لبم تکرار می کنم.

:)

اللهم لک الحمد حمد الشاکرین...

  • کبوتر سپید

هزاری هم ازدواج کنی و بچه دار شوی و بچه هایت بزرگ باشند، باز هم دخترها بابایی اند و به قول شاعر "لطف

باباهاست معمولا" به دختر بیشتر"

نرگس، هم مستثنی این قضیه نیست و هر چند در مقام مادر است اما پدرش را دوست دارد. توی حرم حضرت معصومه

(س) نشسته بودیم و زیارت می خواندیم که بابای نرگس با او تماس گرفت و گفت از شهرستان به حرم آمده و می

خواهد ببینَتَش . نرگس و امیرعلی رفتند تا بابابزرگ را ببینند و مدتی بعد نرگس آمد و گفت آماده شو به خانه برویم و

دوباره بیاییم . پدر می خواهد ما را به خانه برساند و بعد برگردد شهرستان.

تا آن روز پدر نرگس را ندیده بودم! می دانستم آدم مذهبی اند.آنقدر که معماری خانه اش طوریست که نا محرمان جدای

از هم باشند و افرادی چون آیت الله  صمدی آملی و علمای سرشناس به خانه شان رفت و آمد دارند.

راستش اولش ترسیدم که با یک فرمانده جنگ مواجه شوم! توی عکس ها مردی را دیده بودم که همه جا چفیه روی

دوشش است و هیچ جا از خودش جدا نمی کنَدَش!

بابای نرگس فوق العاده بود.هدیه ماندگار دفاع مقدس. وقتی دیدمشان باز چفیه شان دور گردنشان بود. تمام تلاشش را

می کرد نظر دخترته تغاری اش را جلب کند (مثل همه باباهای خوب)

با اینکه اولین بار بود که مرا می دید و با من هم کلام می شد. وقتی نرگس گفت که چقدر نسبت به شهدا ارادت

دارم، مرا مثل دخترش مورد خطاب قرار می داد و کلی از خاطره های دوران جنگ و دوستان شهیدش می گفت

و باز از خاطره های مشهدالرضا...

می گفتند من حرف می زنم که شما دخترم حرف بزنی! اما روایات و حرفهای مرد بزرگی که به کتاب خدا اشراف دارد شنیدنی

تر بود و درسهایش بیشتر و ثانیه به ثانیه این درس گرفتن ها ارزشمند...

فقط پرسیدند: چرا چشمتان را بسته اید! و گفتم: چون خدایم دوستم دارد و شاکرم به نداشته ام :)

بعد گفتند این را که گفتی یاد یک روایت افتادم . این را برایتان می گویم و بعد می روم.

«مسمع بن عبد الملک گفت: در منا خدمت حضرت صادق علیه السلام مشغول انگور خوردن بودیم گدائى آمد و تقاضای

کمک کرد امام دستور داد یک خوشه انگور به او بدهند. گدا گفت احتیاج به انگور ندارم اگر پول بدهید خوب است. امام

فرمود: خداوند وسعت به تو بدهد گدا رفت و دوباره برگشت و گفت همان خوشه انگور را بدهید. امام فرمود: برو. خدا

گشایش دهد به تو و چیزى به او نداد! گداى دیگرى آمد. امام علیه السّلام سه دانه انگور به او داد گدا گرفت و گفت:

الحمد لله رب العالمین، خدائى که مرا روزى بخشید. امام فرمود: بایست. دست مبارک را پر از انگور کرده به او داد.

باز گفت حمد و سپاس خدائى راست که به من روزى بخشید. باز فرمود: بایست. از غلامش پرسید چقدر پول دارى؟

عرض کرد تقریبا بیست درهم. فرمود: به این فقیر بده. گدا گفت: خدایا تو را سپاسگزارم! این نعمت از جانب تو است.

خدائى که شریکى ندارى. باز امام فرمود: بایست!  پیراهن خود را از تن بیرون آورد و فرمود: این را بپوش. گدا پوشید

و گفت: خدا را شکر می کنم که مرا پوشانید و لباس به من داد؛ خدا به شما خیر بدهد. و دعاهایی را براى حضرت

صادق کرد؛ گدا رفت. ما با خود این طور خیال کردیم که اگر آن گدا دعا براى خود حضرت نمی کرد پیوسته به او

چیزى می داد چون هر چه حمد و سپاس خدا را می نمود به او مقدارى مى‏ بخشید.»

و بعد ادامه دادند: منظورم از گفتن این روایت این بود که شاید خدا نعمتی را از روی حکمت از بنده اش دریغ کند اما

نعمت "شکرِ نعمت " را به او می دهد و آنوقت است که چیزهای بالاتری برایش در نظر گرفته... :)

نرگس می گفت بابای من آدم جدی است و با هر کسی از هر دری حرف نمی زند! حتی گاها" با بچه هایش

منم گفتم : گفتم که "کافیه خدا هواتو داشته باشه"

همین



پی نوشت : همیشه و همه جا گفته ام که به دوستانم افتخار می کنم که قلبشان آسمانی است و نگاهشان به خداست.

لک الحمد حمد الشاکرین

برای همه ی باباهای دنیا عمر پر از خیر و برکت آرزو می کنم.خدا برایمان حفظشان کند. آمین

  • کبوتر سپید

" نیز آن سه تن را که بازماندند، تا وقتى که زمین با همه فراخى بر آنان تنگ شد، و از خویش به تنگ آمدند و بدانستند که از خدا جز به سوى او پناهى نیست "

                                                                                        سوره توبه - آیه 118

و سلام نام خداست ؛

......................................................................................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

........................................................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

...................................................................................................................................................................

...................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

..........................................................................................................................................................................................................................

...................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

....................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

........................................................................................................................................................................................................................

........................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................

..............................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................................................

........................................................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................................................................................

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

خدایا ؛

درد هایم را می دانی !

حرف هایم  هم برایت تمامی ندارد ....

جا کم می آورم

کلمه کم می آورم

وقت کم می آورم

خودم را کم می آورم

شکر  از آن توست ...

عمریست دستم را گرفته ای ، مبادا رها کنی ... آمین


التماس دعا ....

  • کبوتر سپید

 خدایا ؛

روزی اهل روزگار ،در این روز و هر روزگار از جانب تو و به دست روزی رسان و روزی دهنده تو بوده است

من ؛ آدمی

روزی از تو می گیرم

و شکر کرده و ناکرده روزگار می گذرانم

بی آنکه بیاندیشم عظمت و قدرت و اقتدار ابدی تو را که اینگونه ....

اینگونه به قدرت و اقتدار ،این خلق بی شمار را ،به شماره و اندازه ،بی کم و کاست ،روزی می دهی

و کم یا زیاد روزگار می گذرانند ...

الهی

ای کاش علاوه بر این رزق و این روزی حیات بخش و جان بخش ذره ای از اندیشه و معرفت روزی ام باشد

هرچند که آن هم روزی ام کرده ای

و ای کاش آگاهی و درکِ آن ،رزق  جانم شود ، تا بیاندیشم و شکر کنم بزرگی و عظمت تو را

که روزی رسانی و رزق دهی تنها یکی از هزار نشانه خداوندی و عظمت توست

و پروردگار

گاهی که اندکی اندیشه  و معرفت می  یابم تا چشم باز کنم و قدرت و اقتدار تو را ببینم

باری بیشتر پی می برم به اندکی شکرم در برابر بسیاری روزی و معرفت و اندیشه و دیگر نعمت هایت

و دیگر چه بخواهم  از تو ؟

آنگاه جز آنکه عفو و آمرزش روزی ام کنی و ببخشایی مرا

همیشه و هماره ...

خداوند – ای نزدیکتر از ....

  • کبوتر سپید