آقا جسارت است ولی زودتر بیـــــــــــــا...

این جشنها برای من آقا نمی‌شود

شب با چراغ عاریه فردا نمی‌شود

   ***

خورشیدی و نگاه مرا می‌کنی ‌سفید

می‌خواستم ببینمت اما نمی‌شود

  ***

شمشیرتان کجاست؟ بزن گردن مرا

وقتی که کور شد گرهی وا نمی‌شود

 ***

یوسف! به شهر بی‌هنران وجه خویش را

عرضه مکن که هیچ تقاضا نمی‌شود

***

اینجا همه منند، منِ بی خیالِ تو

اینجا کسی برای شما ما نمی‌شود

***

آقا جسارت است ولی زودتر بیا

این کارها به صبر و مدارا نمی‌شود

***

تاچند فرسخی خودم ایستاده‌ام

تامرز یأس، تا به عدم، تا نمی‌شود

***

می‌پرسم ازخودم‌غزلی‌گفته‌ای‌ولی

با این همه‌ردیف،‌ چرا با نمی‌شود؟!

                      

                                                                                                        رضا جعفری

دلتنگم

بهار
و این‌همه دل‌تنگی؟!
نه،
شاید فرشته‌ای
فصل‌ها را به اشتباه
ورق زده باشد!

اللهم عجل لولیک الفرج

عشق بازی می کنم با نام او

پرسید: اسمت چیست؟

- علی

+ اسم برادرت؟

- علی

+ علی، علی.... پدرت چه می خواهد از این همه علی؟

_ ......

+.......*

پدر گفته بود به خدا اگر ده ها پسر داشتم اسم همه را "علی" می گذاشتم و اگر دهها دختر داشتم 

اسم همه را "فاطمه"

* گفت و گوی والی مدینه با حضرت علی اکبر 

ولادت حضرت علی اکبر و روز جوان مبارکمان ...

انتظار فرج...

......

بلندترین اتفاق، افتادن از نگاه توست یابن الحسن ...

العجل یا مولا...

یا شافع امتی

یک‌جورِ خاصی دوستش می‌داشت. به سینه می‌فشردَش، می‌بوییدَش، 

می‌بوسیدَش. می‌نشاندش روی شانه و به همه اعلام می‌‌کرد چقدر برایش 

عزیز است. اسمش را هم خودش انتخاب کرده بود؛ به پیشنهادِ خدا و وساطتِ 

جبرییل. حسین، عربیِ شبیر بود؛ اسمِ پسرِ دوم هارون. آخر علی برایش به 

هارون می‌مانست برای موسی.. این حرفِ عجیبش را همه شنیده بودند: 

«حسین از من است و من از حسینم»

حالا بعد سال‌ها همه می فهمند راست گفته، او هم از حسین بود

بلغ العلى بکماله کشف الدجى بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه وآله

فهمیدن این که حسابش با بقیه خلائق فرق می کند چندان سخت نیست

اینکه منتخب میشود، اینکه جبرئیل بر قلبش حرف های خدا را نازل می کند و برایش سلام و

تحیت خاص از طرف محبوبش می آورد...

محمّد (ص) خاص است، یکی است و دردانه هست و معجزه اش نیز هم!

معجزه پیامبرِ من عصایی نیست که جلوی چشم دیگران اژدها بشود یا که نیل را بشکافد!

معجزه اش نه دم مسیحایی بود که مرده را زنده کند نه بازوی نورانی اش.

نه شتری که از دل کوه بیرون بیاید نه سخن گفتنش با پرنده و مورچه

و نه عذاب های عجیب و غریبی که بر مردم ناسپاسِ قومش نازل بشود....

آآآآی مردم معجزه پیامبرِ دوست داشتنی من از جنس کلمه است، از جنس کتاب، همان "یار 

مهربان".  کلمه هایی که همه نور اند، ذکرند، شفایند، اسم های اعظم اند و تذکرند...

راستی بیایید  توی این عصر انفجارِ اطلاعات به همه خلایقِ قرن بیست و یک، معجزه 

پیامبرمان را یاد آوری کنیم و مفتخرانه بگوییم این است معجزه پیامبرمان...

بگوییم معجزه والاپیامدارما کتاب است از جنس فکر و اندیشه و هربار اعجازش را می خوانیم و 

 به او ایمان می آوریم...

مهربان رسولِ دوست داشتنی ما مبعوث شدنتان برای رسالت مبارکمان ... :)

مقارنه ماه و سیاره مشتری بر فراز حرم پیام آور صلح و مهربانی - مسجد النبی

22 دی 1392- عکاس بنده :)

السلام علی المعذّب فی قعر السجون وظلم المطامیر *

دم " یا کاظم " گرفتیم تا درای بسته وا شد
اونقدر خوندیم که آخر ساقی مون امام رضا شد
                                                                       قاسم صرافان

پ.ن1: سلام بر آن آقایی که در قعر زندان ها و سیاه چال های تاریک مورد آزار و شکنجه قرار گرفت ...
پ.ن2: درب حرم مطهر امام کاظم و امام جواد علیهم السلام