......... ولی نقطه چین بس است!

به قرآن راست می گم!

وقتی تو شهر راه می رم و بعضی مسائل! رو میبینم و متقابلا" به گلزار شهدا برای ادای احترام

تمام قد شرمنده این آدما می شم!

شکراً لله

گاهی باید برای رسیدن به همین آرامش مقطعی هم راضی بود و شاکر خدا ....حتی اگر بازه زمانی اش

به چند ماه و چند روز و حتی چند لحظه برسد

کلا" آرامش چیز خوبی است

شکراً لله   شکراً لله   شکراً لله



پی نوشت : تا اواخر خرداد که در آزادی مشروط بسر میبرم تانتیجه امتحان ام بیاید دعایمان کنید .... دعا

 کنید جواب رضایت بخش باشد

یا سریع الرضا به حق رضا (ع) رضا (ع) مرا پذیرا باشد....

آمین یا رب العالمین

آن را که منم چاره؛ بی چاره نخواهد شد ....

از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا تنها کافران از رحمت خدا ناامید می شوند

 

این آخر ها احساس می کنم کم آورده ام. از این حس های بدی که فکر می کنم حواست به

من نیست و آدم مچاله می شود. این روزهای زندگی ام طوفانی اند و من شده ام یک

گنجشک ضعیف و مردنی. جوجه ای که هر آن ممکن است از بالای درخت بیفتد و بمیرد...

امروز که  کتاب محکمت را باز کردم. باز هم جوابم را دادی و گفتی: استقامت، استقامت،

استقامت

گفتی اسم این حس ها نا امیدی است و تو از ناامیدی بدت می آید. گفتی ناامیدی یک جور

کفر است. یک جور فراموش کردن تو !

همیشه گفته ای دوست نداری دوستانت بید هایی باشند که با هر بادی بلرزند. گفتی دوست

داری دوستانت کوه باشند! حالا با این جوابت از تو خجالت کشیدم و از خودم نیز هم ....

"همراه با آنان که با تو رو به خدا کرده اند ، همچنان که مامور شده ای ثابت قدم باش."

این آیه  از سوره هود  دلم را آرام می کند. سرم را بالا می گیرم و حس می کنم باید به راهم ادامه دهم. با اطمینان و محکم. وقتی تو هستی اصلا" ترس و دلهره و نا امیدی رنگ می بازد

ربّ ودودم کمک کن این روز های سخت بگذرد؛ تلاشم را می کنم اما نتیجه اش با تو، فقط

کمکم کن تا نلرزم، نشکنم و نیفتم

نتیجه تلاشم هر چه شد تسلیمم ....

......................................................................................................................................

پ.ن : دوستان و خوانندگان محترم بلاگ عاجزانه  در نمازها و دعاهایتان برایم دعا کنید که بسیار محتاج به دعاییم