شکسته باش!...تو سهم تمام آینه هایی

کفش هایت را می دهی و وارد رواق می شوی. نور از همه طرف به سمتت می آید. سرت را بالا می گیری. نورها زیر طاق گنبد، بالای سرت دارند بازی می کنند. می توانی خودت را آنجا توی هزاران آینه ی کوچک بالای سرت پیدا کنی؟ جلوتر می روی تا بهتر ببینی. تو هزار تکه شده ای. کوچک شده ای. توی بازی نور و آیینه های گوشه دار، جز نقطه های سیاه کمرنگ، هیچ اثری از تو نیست. آیینه هایی که همیشه جلویشان که می ایستادی، به تو غرور می دادند و به خود می بالیدی، این بار با تکه تکه شدن، تو را در خود گم کرده اند.

***

اشرافی یکی از آینه کاران قدیمی حرم می گوید: در سال هایی که تازه از آینه کاری برای تزیین سقف های اماکن متبرکه استفاده می شد، شیره ی انگور را با گچ سیاه یا سفید مخلوط می کردند و پشت آینه را به این مواد آغشته کرده و آینه ها را با طرح های مختلف در جای خود قرار می دانند؛ اما چند سال بعد، چسب سریش جایگزین شیره ی انگور شد. او به ویژگی های آینه های قدیم به قطر نیم میلی که بسیار سبک بودند اشاره می کند و می گوید که در حال حاظر، این آینه ها جای خود را به آینه های ساده ی یک میلی داده اند.

به گفته ی این آینه کار قدیمی، بیشتر طرح های آیینه کاری حرم به اشکال مختلف سه، چهار، و اکثرا پنج ضلعی است که کاربرد بیشتر، از سبک پنج ضلعی با الهام از نام پنج تن (ع) است. همچنین در سقف و دیوارهای روضه ی منوره به ویژه بالای ضریح منور، بیشتر از اسامی رضا (ع) و جواد (ع) استفاده شده است. او می گوید: کلمه ی لا اله الا الله، آینه هایی با اشکال آیات قرآن (کتیبه)، گلدان و شمعدان و آینه هایی مثلثی و مربعی بزرگ با نام قندیل استفاده شده است.

او صحبت هایش را این گونه پایان می دهد که کاربردی ترین رنگ ها در آینه و مقرنس ها، سبز با طیف های مختلف آبی پررنگ و آسمانی، زرد، طلایی، فیروزه ای و گاهی هم قرمز است.