امام ثامن و ضامن
امـــام ثـــامن و ضـــامن، حـــریــمش چـون حـــرم آمــن
زمـــین از جــــزم او ســـاکن، ســـپهر از عـــزم او پــــویا
نهــــال بــــــاغ عــــلّیّـیین بــــــهار مــــــرغـــــزار دیــــــن
نســــیم روضــــــه یاســــین شـــمیم دوحـــه ی طــــــه
زجــــودش قــــطره ای قـــلزم ز رویــش پـــرتوی انــــجم
جنابـــــش قـــــبله ی هــــفتم رواقـــش کـــعبه ی دلـها
رضـــــای او رضــــــای حـــق، قــــضای او قــــضای حـــق
دلـــــش از مـــــاسوای حـــــق گــــزیده عــــزلت عــــنقا
نـــظـــام عـــالــــم اکـــــبر قــــــوام شـــرع پــــــیغمـــــبر
فـــــروغ دیــــده ی حـــــیدر ســـــرور ســـینه ی زهــــــرا
به ســـایل بحـــر و کان بخشد خـطا گفتم جهان بخشد
گرفـــــتم کــــاو نــــهان بــــخشد ز بـــسیاری شـود پیدا
ملـــــک را روی دل ســــویش فــــلک را قـبـــله ابـرویش
به گــــرد کـــعبه ی کـــویش طــــواف مســــجدالاقــصی
زمین گویی است در مشتش فلک مهری در انگشتش
دو تـــــا چـــــون آســــمان پشــــتش بــه پیش ایزد یکتا
مـــــلک مســـت جـــــمال او فـــــلک مـــــحو کـــــمال او
ز دریــــــــای نــــــــوال او حــــــبابی لـــــجه ی خـــــــضرا
منتخب از قصیده ی قاآنی
- ۸۷/۰۷/۳۰