ای مملکت توس...

ای مملــکت توس که قدر و شرف افزون     از عــرش عــلا داده تـــو را قــادر بـــیچون

تــو جنــتی و جـــوی ســناباد تـــو کــوثر     خـــاک تــو بــود عنبر و سنگت دُر مکنون

حق داری اگر بانگ اناالحق کشی از دل     چــون مظهر حق آمده در خاک تو مدفون

فرمــانده ی کـونین، رضا زاده ی موسی     کـــش جــمله ی آفـاق بود چاکر و مفتون

هشــتم در رخـــشنده ی دریــای امامت     کاو راست، روان حکم، به نه گنبد گردون

لیــلای جـمالش چـو کند جای به محمل     عــاقل شـود از دیـدن او مـات چو مجنون

بر خــویش بـــبالد چــو در حــشر ملائک     فریــاد بـــر آیـــد که ایـــن الـــــرّضــــــویّون

میرزا حبیب اختر توسی