عرفه... عید سعید قربان

سر نام گذاری عرفات

عرفات بیابان وسیعی است در چهار فرسخی مکه که حاجیان، ظهر تا غروب روز نهم ذی الحجه را در آنجا می مانند.

حضرت ابراهیم(ع) در این روز، به آنچه قبلا برای او توصیف شده بود، معرفت و شناخت پیدا کرد.

حضرت آدم و حوا پس از هبوط از بهشت همدیگر را در این سرزمین پیدا کردند.

به مناسبت رفعت و علو مکان، این محل به این اسم نامیدند.

آنجا جبرئیل مناسک حج را به ابراهیم تعلیم داد و ابراهیم به او گفت: "عرفتُ عرفتُ /شناختم شناختم"

عرفه مشتق از اعتراف است زیرا حجاج هنگام وقوف از آن به عظمت و جلال الهی و به مقر و ذلت خود اقرار می کنند.

ای خدای عرفات!

آدمی اگر حدّ خویش را بشناسد، از مصائب و دهر مصون می ماند. ما را شناسای حد خویش قرار ده.

 

عید سعید قربان

 

لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الأنْعَامِ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ (٢٨)

ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ (٢٩)

 

28. "That They may witness the benefits (provided) for them, and celebrate the name of Allah, through the days appointed, over the cattle which He has provided for them (for sacrifice): then eat ye thereof and feed the distressed ones In want.

29. "Then let them complete the rites prescribed for them, perform their vows, and (again) circumambulate the Ancient House."

 

(مردم را به حج دعوت کن) تا شاهد منافع گوناگون خویش (در برنامه ی حیاتبخش) باشند و در ایام معینی نام خدا را بر چهارپایانی که به آنان داده است، (و به هنگام قربانی کردن) ببرند؛ پس از گوشت آن بخورید؛ و بینوای فقیر را نیز اطعام کنیند. سپس، باید آلودگی هایشان را برطرف سازند؛ و به نذرهای خود وفا کنند؛ و برگرد خانه ی گرامی کعبه طواف کنند. (حج:28-29)

 

ای خدای مکه!

کی می شود که میزبان حقیقی خانه، ظهور کند و مکه را از دست غاصبان جاهل برهاند.

ای خدای احرام!

توفیق ده که لباس اخلاق خویش را از تن فروبریزیم و احرام اخلاق تو را بر تن کنیم.

کاش می شد که هرگز لباس خویش باز نپوشیم. کاش می شد که همیشه محرم باشیم.

ای خدای زمزم!

خواستن و چگونه خواستن را به ما بیاموز و چشمه ی معرفت را از کویر وجودمان، زلال و لاینقطع بجوشان.

ای خدای لبیک!

^{نیاید آن روزی که ما تو را بخوانیم و پاسخی نشنویم. رو به سوی تو آریم و روی باز تو را نبینیم.}