برگردان مرا ...

خدایا

در دنیای حقیر و کوچکم دنبال نشانی از بزرگی  تو می گشتم

تنها و بی کس میسرم نبود انگار؛ پس دل و اندیشه را همراهم کردم و روانه این کاوش شدم برای تو، برای یافتنت.

جواب سوالم همه ی من و محیطم را گرفت و عزیمت من و دل و اندیشه گرد خود گشتن بود انگار، که نشانه های

وجود تو همه جا دیده می شد واز نشانه که می گذریم مسرانه می گوییم اول و آخر هستی و همه و همه و همه، تو و

از وجود توست و این را من و دل و اندیشه متفق القول گفتیم و باور کردیم و به آن ایمان آوردیم....

خداوندِ دانا به همه ی امور و همه ی هستی وهمه ی بود و نبود با اینکه می دانیم وقتی همه وجود هستی از توست و

ما نشانه هایی از وجود توییم حتی! اما هنوز و همیشه انگار چیزی کم داریم و گهگاه  پی تو می گردیم و به داشتن

بیشتر تو،داشتن خداوند، حریص و حریص تریم و انگار من ، بنده ، می خواهم سرشار از تو باشم؛

از تو که  اول و آخر و ظاهر و باطن و همه ای

باید به سفری دور بروم! جسمم خیلی سنگین است! روحم تحمل سنگینی کالبدم را ندارد! فقط پوست می اندازم!

پوست کهنه که دلتنگی ندارد !

دعا بفرمایید که سخت محتاج دعاییم