باز آ که روی در قدمانت بگستریم...

عیدت مبارک

نماز و روزه هایت قبول

تمام شد مهمانی سی روزه ای که  شیرینی گرسنگی و تشنگی اش رو ح مان را صیقل داد

که کنار امام خوبی ها دعاهای وقت افطار، سحر و شبهای قدرش اول از همه برای آمدن تو بود

مَثَل ما مَثَل کودکی است که وقتی گم می شود می گوید پدرم گم شده!

رمضان آمده بود تا خودمان را پیدا کنیم،  وگرنه تو که گم نشده ای

امروز اول شوال است و هنوز ماه ما در محاق مانده ...