خدایا ؛
روزی اهل روزگار ،در این روز و هر روزگار از جانب تو و به دست روزی رسان و روزی دهنده تو بوده است
من ؛ آدمی
روزی از تو می گیرم
و شکر کرده و ناکرده روزگار می گذرانم
بی آنکه بیاندیشم عظمت و قدرت و اقتدار ابدی تو را که اینگونه ....
اینگونه به قدرت و اقتدار ،این خلق بی شمار را ،به شماره و اندازه ،بی کم و کاست ،روزی می دهی
و کم یا زیاد روزگار می گذرانند ...
الهی
ای کاش علاوه بر این رزق و این روزی حیات بخش و جان بخش ذره ای از اندیشه و معرفت روزی ام باشد
هرچند که آن هم روزی ام کرده ای
و ای کاش آگاهی و درکِ آن ،رزق جانم شود ، تا بیاندیشم و شکر کنم بزرگی و عظمت تو را
که روزی رسانی و رزق دهی تنها یکی از هزار نشانه خداوندی و عظمت توست
و پروردگار
گاهی که اندکی اندیشه و معرفت می یابم تا چشم باز کنم و قدرت و اقتدار تو را ببینم
باری بیشتر پی می برم به اندکی شکرم در برابر بسیاری روزی و معرفت و اندیشه و دیگر نعمت هایت
و دیگر چه بخواهم از تو ؟
آنگاه جز آنکه عفو و آمرزش روزی ام کنی و ببخشایی مرا
همیشه و هماره ...
خداوند – ای نزدیکتر از ....