خاطرات عیدانه حرم رضوی....
تاریخ نگارش مطلب : ششم فروردین ماه یکهزارو سیصدو نود و دو خورشیدی
دردمندی! "بسم الله"؛ وارد شو ...
حرم یار جایی نیست که نگرانی در دلت راهی داشته باشد
همه در تکاپو هستند تا همه چیز بر وفق مراد زائران حرم رضوی باشد
به احترام کفش هایت را از پا در می آوری
که اینجا حریم بزرگی و بزرگواری است و امانت می گیرند خادمان مولا تا دل بسپاری به یار که مشرف بشوی به
سعادت زیارت
خوشا به حال آنان که در هر سمت و سو به خدمت مولایشان ایستادند و دل در گرو معبودشان دارند ...
چشم هایت به ضریح مقدس مولا که می افتد خودت را در جمع عاشقانش گم می کنی .
و حالا
آرام، سبک بال و سیراب از سر چشمه های راز و نیاز
کبوتری می شوی و پر می کشی به اوج خودت و در پناه آسمان بال و پر می گشایی
دلت مملو از نشاط و اطمینان است که ضمانتت کرده
آنکه همواره ضامن است پناهندگان درگهش را ....
می نشینی رو بروی خلوت دل و خودت را در خلسه ی آرامش بخشِ ایمانی عمیق پیدا می کنی
*******
فرشی پهن می شود برای رسیدن به عرش
برای نمازِ به خلوت شاید!
خواندن قرآنی یا گزاردن نمازی به شکوه جماعت
فرشها گسترده می شوند و جمع می شوند
"300 هزار متر مربع" هر روز در سه نوبت!
چه حس خوش آشنایی دارد فرش گسترانی حرم
به نوبت برای قنوت و رکوع و سجود
باید دلت را طواف بدهی به دور گنبد و بارگاه آسمانی اش
و از پله های شوق بالا روی تا سرای حمد و ثنای حق تعالی
الله اکبــــــــــــــــــــــــــر
از حوضچه های نور وضو که گرفتی
آماده می شوی برای نماز
با هر وزش نسیم
طراوت وضو مدام بر سرو صورتت می نشیند
به اوج می رسی
به جایگاهی که از ازل لایق تو بوده
قامت می بندی و تعظیم می کنی در برابر خالقت
در رکوع و سجودی که نزدیک ترت می کند به حبیب و محبوب
قطره ای شده ای از دریای تسلیم الهی
غوطه ور در جذبه عبودیتی بی کران
در نماز آخرین ساعات سال
در یکی از عزیزترین نمازهای جهان اسلام
آخرین ساعات می رود تا خود را در هیبت اولین ساعات بهار جلوه دهد
خوش به حال آنانی که این دقایق را غنیمت دانستند
و در جوار رحمت واسعه امام خویش اند
خوش به حال آنها که دل هایشان مطمئن تر از همیشه
به عنایت مولایشان است
هر دلی دنیایی از آرزو ها و راز هاست
که اینچنین صمیمی و بی ریا
به دعا ایستاده اند
مسافران، میهمانانی دعوت شده اند در محضر میزبانی کریم
و حالا لحظه موعود می رسد . نگاه ها به ساعت آفتابی در "صحن جمهوری" به حرکت سایه هاست
ساعتها هم انتظار لحظه های پیش رو را می کشند
و دل ها چشم انتظار آغازی دوباره اند
مرد و زن
پیرو جوان
همه و همه به اشتیاق پیامی دیگر بار
گویی که نمادی از انتظار موعود حقیقی شده است
خانه دوست همین جاست
دور باشی یا نزدیک
فرقی ندارد
در پناه مهر میزبانی
هر کس ذکری بر لب دارد
شاید خواسته ای
شاید دعایی
شاید زمزمه ای برای عزیزی
آخرین لحظات همه دست در دست هم ، هم سو
دست هایی که به دعا برداشته می شود و به سمت آسمان می رود و غرق می شود در مستی :
" حول حالنا الی احسن الحال "
و آوای دل انگیز نقاره ها .....
آغاز سال یکهزار و سیصدو نود و دو .....
