وقتی مرور می کنی داشته هایت را ، شعاعش که به بینهایت می رسد
در مقابل خدایت خجل می شوی
از این همه نعمت و ناتوانی ات در شمارش آنها و شکرشان
نعمت های ظاهری و شخصی ات را که کنار بگذاری ؛ می رسی به
" اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى هَدانا لِهذاوَما کُنّا لِنَهْتَدِىَ لَوْلا اَنْ اللّهُ هَدانَا "
"ستایش خاص خدایى است که ما را به این (دین ) هدایت فرمود و اگر او ما را هدایت نکرده بود ما بدان
هدایت نمى شدیم " *
و ما ریزه خوار سفره علی ولی الله شدیم و شیعه اش
علی (ع)؛
آفتابی که خداوند زیر سایه حکومتش ما را وعده تنفس داد
کسی که از منزلگاه خدا دنیا را نظاره می کند
انسانی که ذره ذره وجودش "فقط برای رضای خدا به شما طعام می دهیم" **
را زمزمه می کند و خودش بر گرسنگی تاب می آورد؛
کسی که اوج نیازهای ما حضیض اوست؛
جنگاوری که نه قویترین مردان ،نه تنومند ترین ستمگران و نه قهارترین جنگ جویان بلکه اشک یتیمی
زانوانش را به خاک می نشاند
ناله بیوه زنی تنش را می لرزاند
و از خوف قادر ما یشاء پشتش به خاک می رسد
آمد...
و البته از خانه خدا هم آمد
آن خدای یکتایی ، که درمعراج با برگزیده اش ، خاتم پیامبرانش ، با زبان "علی " (ع) سخن می گوید و
سفارشش را به محمّد (ص) می کند.
الله اکبر ...
باید می آمد
هر چند عذاب زیستنش را در چاه فریاد کند
هر چند تمامی نخل ها بر درد های او شاهد باشند و گریان ...
خدایا به مظلومیت علی ، چشم ما را به ظهور قائم علی روشن کن * آمین*
پ.ن۱ : ولادت با سعادت مولود کعبه ، امیر المومنین ، علی (ع) و روز پدر مبارک
پ.ن۲ : * فرازی ازدعای افتتاح - ** سوره دهر آیه ۹
