معتکف می شوی ؛ نیت کن...(ناگفته های دومین اعتکاف)

وقتی وارد مسجد شدم ، دلم پر کشید به سوی مدینه النبی ؛

دلم خواست چشم هایم بارگاه رسولم را نظاره کند

مشتاقانه پا در مسجد گذاشتم

به امید رسیدن به آرزویم

و آنچه می خواستم ...

آخرین روز بود که پس از دعای ام داود سر بر سجده گذاشتم

اشک ریختم و با مهربانم نجوا کردم ؛

غصه هایم را ، شکایت هایم را ، آرزوهایم را

از سر پردردی...

و او چه صبورانه شنید و به گوش جان پذیرفت سخنان بنده خطاکارش را!

و چه عاشقانه گناهم را به ازای سفری پر بار خرید و مرا میهمان دردانه اش کرد .... والوترالموتور

در کمال ناباوری پس از چند ماه در همین روزها میهمان خانه حسین (ع) بودم

امام رئوفی که بارگاهش پر است از ایثار، محبت و مردانگی

"انگار خواب دیدم این بهشت بی بدیل را"

زیارت مولایم علی (ع) ، قمر بنی هاشم ، موسی بن جعفر، جواد الائمه و...

و آنجا که حرمت داشته و دارد و تربتش دوای درد هاست "أَلسَّلامُ عَلى مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ،"

قدم زدن در بین الحرمین

تل زینبیه ...

امسال با ورود به مسجد

غبطه ام دو چندان شد

مدینه النبی + کربلا...

نمی توانم حق انتخاب داشته باشم!!!

جایی که نرفته ای نمی شناسی اش

اما وقتی می روی با مهربانی صاحب خانه ، پاگیرش می شوی و تکه ای از قلبت را آنجا می گذاری....

---

 

پی نوشت  : یکی از روایاتی که در زمینه ی ثواب گریه بر حسین نقل شده است روایت ریّان بن شبیب از حضرت ثامن الائمه امام رضا است، که به این شرح می باشد:

بدرستیکه محرم ماهی است که اعراب جاهلیّت بخاطر احترامش ظلم و ستم و کشت و کشتار را در آن ماه حرام کرده بودند و این امّت با اینکه به حرمت این ماه آشنایی داشت معهذا احترام پیامبر خود را رعایت نکرد و در این ماه فرزندان پیامبر خود را کشتند و زنانشان را اسیر نمودند و اموالشان را غارت کردند پس خدا هرگز آنها را نیامرزد.

پسر شبیب، اگر می خواهی برای چیزی گریه کنی پس برای حسین بن علی بن ابیطالب گریه کن که او را ذبح کردند همانطور که گوسفند را ذبح می کنند و از اهل بیت او هم هیجده نفر را با او به شهادت رساندند که در روی زمین مثل و مانند نداشتند، و به تحقیق هفت آسمان و زمین برای شهادت آن حضرت گریه کردند، و چهار هزار فرشته برای یاری او از آسمان فرود آمدند، امّا وقتی رسیدند که حسین کشته شده بود لذا این فرشتگان پریشان مو و گرد آلود اطراف قبر حسین معتکفند تا قائم ما قیام کند آنگاه او را یاری خواهند کرد و شعار آنها یا لثارات الحسین است (ای انتقام گیرندگان خون حسین).

پسر شبیب، اگر برای حسین چنان گریه کنی که اشکهایت بر گونه هایت جاری شود خداوند همه ی گناهان کوچک و بزرگ ترا می آمرزد؛ خواه اندک باشد یا بسیار.

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی

شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیافتد

جدا ز دامن مادر، به دام دانه بیافتد

 

ز نازکی ز ندامت، ز بیم صبح قیامت

بدان نشان که شنیدی، سری به شانه بیافتد

 

به کار آنکه برون از بهشت گشته عجب نیست

که در جهنم غربت، به یاد خانه بیافتد

 

نشان گرفته دلم را، کمان ابروی ماهی

خدای را که مبادا، دل از نشانه بیافتد

 

دلم به کشتی کربت، به طوف لجّه غربت

چو از کرانه‌ی تربت، به بیکرانه بیافتد

 

شوم چو ابر بهاران، ز جوش اشک چو باران

که دانه دانه برآید، که دانه دانه بیافتد

 

جهان دل است و تو جانی، نه بلکه جان جهانی

کم سکندر و دارا، کزین فسانه بیافتد

 

خیال کن که غزالم، بیا و ضامن من شو

بیا که آتش صیاد، از زبانه بیافتد

 

الا غریب خراسان، رضا مشو که بمیرد

اگر که مرغک زاری از آشیانه بیافتد

 

 

 

پ.ن : شاعر : محمد علی معلم دامغانی

فیلم کامل اولین غبارروبی ضریح حرم مطهر امام رضا (ع)

سایز 1 - منتخبی از فیلم اصلی
زمان: 1 دقیقه و 8 ثانیه. حجم: 500 کیلوبایت. از اینجا دریافت کنید. (کلیک راست و سپس save Target as)

سایز 2 - حجم متوسط
زمان: 24 دقیقه و 7 ثانیه. حجم: 8.6 مگابایت. از اینجا دریافت کنید.

سایز اصلی
زمان: 24 دقیقه و 7 ثانیه. حجم: 47 مگابایت. از اینجا دریافت کنید.

سعیکم مشکورا

امروز دیگر مثل دیروز نیست

دیگر کوله بارش را بسته و رفته

تا سال دیگر ...

تا 365 روز انتظار

دیروز وقتی می خواست برود

خداحافظی کرد 

گرچه سخت بود برایمان اما

ما هم گفتیم خدا حافظ

خداحافظ  دعا های سحرهای عرفانی

که لمس می شد کرد حضور فرشتگان را

خداحافظ روزهای پرعطش اما پرعشق

خداحافظ سفره های سا ده و صمیمی افطاری

خداحا فظ شب های پر قدر قدر

خدا حافظ زمزمه های ناب جوشن کبیر در دل شب های سپید

و سلام

           سلام بر طلوع ماه شوال ....

---

 عید بر عاشقان الهی مبارک *التماس دعا *

بی قرار

دیشب گریه می کردند فرشته ها از غربت نگاهت که نمی شد بی تفاوت از آن گذشت . نمی شد درک نکرد این همه مظلومیت را .

 نمی شد به حال کوچه های کوفه اشک نریخت که سخت بی قرار بودند تا باز هم صدای گام های

  مظهر عدالت را حس کنند تا آرامش یابند و با نوازشش خوابشان ببرد؛

بی قرارند شکوفه های کوچه های بی انتها که می خوانند باغبانشان را ... می خواهند  بوسه زنند بر دست های  پینه بسته اش

غبطه میخورم به محرابی که علی را در آغوش  خود می کشیده

غبطه می خورم به کودکانی که علی بر سرشان دست نوازش می کشیده

غبطه می خورم به نخل هایی که علی تیمارشان می کرده

غبطه می خورم به چاهی که نیمه شب سنگ صبورش بوده وچون صدفی مروارید های نایابش را در خود می کشیده ...

اشک هایم تمام شد اما هنوز غبطه هایم ادامه دارد!