شه توس

ای شه توس که سـرچشمه ی الطاف خدایی      جـــان مــا بـــاد فـــدایت کــــه ولـــینعمت مــایی

میـــــوه ی بـاغ رســــالت شــــه اقــلیم ولایت      بـــحر مـــواج عـــلوم و کـــرم و لـــطف و رضـــایی

ما ضعـــیفیم و پنـــاهنده بـــدیـن حـصن ولایت      رحمتی کـــن به ضـــعیفان کــه مـعین الضّعفایی

ما گداییم و تو سلطان چه شود کز ره احسان      نــظر لــــطف و عنـــایت فـــکنی ســـوی گـــدایی

زد به نـام تـو خــدا سـکّه ی تسـلیم و رضــا را      که تو شایسته ی این سکّه ی تسلیم و رضایی

گـــره از کـــار فـــرو بســته ی ما کـس نگشاید      تـــو مـــگر عقـــده زدلــهای ریشـــان بگشــــایی

کــوته از دامنت ای شــه منما دست "رسا" را       که تــــواش ضـــــامن و فریـــــادرس روز جـــزایی

دکتر قاسم رسا