میلاد حضرت رسول اعظم (ص)

بدانگونه از تولد تو سخن باید گفت که هستی بر نیاشوبد و حیات بی قراری نکند.

چه، هیچ رشحه ای از حیات، تو را پیش از خویش نیافته است.

و چگونه بیابد که حیات از نور تو در وجود آمده است.

هستی، طفیل آمدن توست.

چنین نبود که خداوند تو را برای هستی خلق کند.

هستی به افتخار تو آمد تو برای عالم نیامدی عالم برای تو آمد.

مگر نه خداوند، تو را پیش از همه از نور خویش آفرید و جهان به کرشمه چشم تو موجود شد؟

مگر نه فلک در غمزه نگاه تو پدید آمد؟

مگر نه تو مقصود بودی و ماسوا به تبع؟ ...

باری سخن گفتن از تو و ولادت تو نه سخت و دشوار، بل خطرناک و محال است محال از این رو که موجودات پیش از تو نبوده اند تا از ولادت تو سخن بگویند، جز خالق کسی زمان خلق تو را چه می داند؟

و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده می باشم، و بشارت دهنده به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است.» (صف:6)

و خطرناک از آن جهت که تو معشوق خداوندی، تو حبیب اویی و هیچ عاشقی غیرتمند تر از خداوند به معشوق خویش نیست.

:. تو را از دوری و قطع رابطه (قهر) با دیگران نهی می کنم و اگر روزی ناچار به قطع رابطه شدی بیش از سه روز نباشد.

:. هیچ عبادتی چون فکر کردن نیست و هیچ پشتیبانی مطمئن تر از مشورت نیست.

:. از خنده ی زیاد بپرهیز. چون خنده ی زیاد موجب دل افسردگی می شود.

:. پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شمار. جوانی را پیش از پیری، سلامت بدن را پیش از بیماری، بی نیازی را پیش از تهی دستی، آسایش خاطر پیش از گرفتاری و زندگی را پیش از مرگ.

:. از مردم زیاد خواهش کردن مایه ی ذلت است.

:. هر روز نسیم الهی می وزد (فرصت زمینه ی موفقیت به دست می آید) همی در صدد استفاده از آن برآیید.