ماه نو
شعبان ماه والا پیامدار محمّد (ص) از راه رسید؛
ماهی که هر روزش، هر دقیقه و هر ثانیه اش بهانه است . بهانه ای نو برای نوشتن .
فقط مانده ام از کجای این بهانه ،زیرکانه باید شروع کنم؟
ماهی که پر است از نبض زندگی ، از خود گذشتن ، ایثار،مدارا ، صبر و صبر و صبر...
به چه بهانه ای باید شروع شود؟
اصلا" با این بهانه ها مگر می شود به پایان برد این برگ خط خطی را ؟
حسین (ع)، عباس (ع) ، علی اکبر (ع)، زین العابدین (ع)
بشنوید ؛ این عرشیانند که پایکوبی شان را شروع کرده اند
باز هم رب ودودمان پنجره های ملکوت را به رویمان گشوده ، خوش به حالمان
تقویمم را ورق می زنم
تا نیمه شعبان بهترین بندگان خدا زمین را با قدومشان نوازش می کنند تا با سفر آسمانیشان برسند تا قدوِِّس.
خوش به حالشان
تا نیمهء ماه ، سند خورده برای ولادتٍ (هَل من ناصر ینصرنی.) و مولایشان!
این ماه ، ماه میلاد کربلاییان است. تشنگان آب و حق!
حتی سید السّاجدین (ع) که می بایست بیمار باشد اما در کنار حسین (ع)
و نیمه شعبان « میلاد قائم آل محمّد (ع)» که روزی می آید و به حق می آید ؛ آمدنش نزدیک است :
« ألا یا أهل العالم قد ظهر مهدی آل محمّد فاتبعوه»
پ.ن : اللّهم عجّل لولیک الفرج...
عکس پست: 
