تا دلی نسوزه اشکی جاری نمیشه!

...

گریه را می گفتم ، من گریه زیاد دیده ام .... مثل گریه نوزاد ! گریه نوزاد رنگ و بویی ندارد ،مثل غذایی

است که نپخته باشندش ؛ مثلا" سیب زمینی و برنج و گوشت نپخته را بگذاری کنار هم و بگویی

خورشِ قیمه ،با آن بوی زُخم گوشت و سفتی برنج و لیزی سیب زمینی ،خُب ! رنگ و بو ندارد .

اما همین ها را وقتی توی دیگ گذاشتی و روی در دیگ هم کمی خاکه زغال ریختی – که خوب دم

بکشد و سیب زمینی را سرخ کردی –رنگ زعفران – می شود خورش قیمه –قیمه را می گفتم یا

گریه را؟ آهان ! گفتم قیمه ؛ قیمه امام حسین – مثلا" گریه آدم  توی هیأ ت  شب عاشورا ، وقتی

چراغ ها خاموش است و کسی نمی بیندت ؛ انگار کسی دلت را می چلاند و از آن "اشک" در

می آورد

،این گریه رنگ و بو دارد ،طعم دارد،درست مثل همان قیمه که گفتم .فرق بین گریه نوزاد و گریه

آدم بزرگ در هیأت هم ،کانه همان تفاوت بین قیمه پخته و نپخته است .....

قیمه نذری هیأت - مسجد ابوالفضل العباس (ع) ...

......................................................................................................................................................................

منِ او ، رضا امیر خانی ، دوی او ، صفحه 50 پاراگراف دوم