آن را که منم چاره؛ بی چاره نخواهد شد ....

از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا تنها کافران از رحمت خدا ناامید می شوند

 

این آخر ها احساس می کنم کم آورده ام. از این حس های بدی که فکر می کنم حواست به

من نیست و آدم مچاله می شود. این روزهای زندگی ام طوفانی اند و من شده ام یک

گنجشک ضعیف و مردنی. جوجه ای که هر آن ممکن است از بالای درخت بیفتد و بمیرد...

امروز که  کتاب محکمت را باز کردم. باز هم جوابم را دادی و گفتی: استقامت، استقامت،

استقامت

گفتی اسم این حس ها نا امیدی است و تو از ناامیدی بدت می آید. گفتی ناامیدی یک جور

کفر است. یک جور فراموش کردن تو !

همیشه گفته ای دوست نداری دوستانت بید هایی باشند که با هر بادی بلرزند. گفتی دوست

داری دوستانت کوه باشند! حالا با این جوابت از تو خجالت کشیدم و از خودم نیز هم ....

"همراه با آنان که با تو رو به خدا کرده اند ، همچنان که مامور شده ای ثابت قدم باش."

این آیه  از سوره هود  دلم را آرام می کند. سرم را بالا می گیرم و حس می کنم باید به راهم ادامه دهم. با اطمینان و محکم. وقتی تو هستی اصلا" ترس و دلهره و نا امیدی رنگ می بازد

ربّ ودودم کمک کن این روز های سخت بگذرد؛ تلاشم را می کنم اما نتیجه اش با تو، فقط

کمکم کن تا نلرزم، نشکنم و نیفتم

نتیجه تلاشم هر چه شد تسلیمم ....

......................................................................................................................................

پ.ن : دوستان و خوانندگان محترم بلاگ عاجزانه  در نمازها و دعاهایتان برایم دعا کنید که بسیار محتاج به دعاییم