ابراهیم بن شبرمه گفت:
روزی حضرت رضا (ع) در محلی که بودیم وارد شد و درباره ی امامت ایشان بحث کردیم وقتی خارج شد، من و رفیقم _که پسر یعقوب سراج بود_ در پی آن جناب رفتیم؛ هنگامی که وارد بیابان شدیم، ناگهان به آهوانی برخوردیم. آن حضرت به یکی از آنها اشاره کرد، آهو فورا پیش آمد و در مقابل آن حضرت ایستاد. امام (ع) دستی بر سر آهو کشید و آن را به غلامش داد.
آهو به اضطراب افتاد که به چراگاه بازگردد، آن حضرت سخنی گفت که ما نفهمیدیم. آهو آرام گرفت.
سپس رو به من کرده فرمود: باز ایمان نمی آوری؟
عرض کردم: چرا. آقای من! تو حجت خدایی بر مردم.
من از آنچه قبلا گفته بودم توبه کردم؛ آن گاه رو به آهو کرده فرمود: برو! آهو اشک ریزان خود را به آن حضرت مالید و به چرا رفت.
بعدا رو به من کرده، فرمود: می دانی، چه گفت؟!
گفتم خدا و پیامبرش بهتر می دانند؛ فرمود: آهو گفت وقتی مرا نزد خود خواندی، به خدمت رسیدم و امیدوار شدم که از گوشتم خواهی خورد؛ اما حال که دستور رفتن مرا دادی، افسرده شدم... .
ج 49 بحارالانوار، ص 53
ضامن آهو
الســــــلام ای هشتمین آیات رب العالمین السـلام ای هفتمین زآیات خلاق مبین
ای انیس مذنبین یا علی موسی الرضا
الســــــــــــــلام ای صاحب تاج و سریر کبریا السلام ای قبله ی حاجات خلق ماسوا
ای شه دنیا و دین یا علی موسی الرضا
السلام ای حضرت موسی الرضا وحی فداه الســـــلام ای مقتدا و شاهد غیبی نما
ای صراط و نستعین یا علی موسی الرضا
الســــــــــلام ای نوح دریای زمین و آسمان السلام ای ثامن ضامن، پناه انس و جان
در سخاوت بی قرین یا علی موسی الرضا
الســـــلام ای ضامن آهو، خدیو شهر طوس ماســــوی الله بر در دربار تو کرده جلوس
قطره در دریا ببین یا علی موسی الرضا
مرحوم ابوالقاسم علی مدد کنی
