خداکند که بیایی

از کنارمان می گذری

مثل همین عابران  ساده سر به زیر

می گذری از کنار خیابان های عجول

هر روز و هر لحظه از کنار ما و دروغ های مان می گذری

هر روز از صف طویل بی مهری ها و ناسپاسی هایمان عبور می کنی

خم به ابرو نمی آوری نا مهربانی مان را

دم نمی زنی این نا سپاسی ها را

ما نمی بینیم تو را

یعنی آنقدر همه چیز غیر از تو ، چشم های مان را پر کرده که به چشمانمان نمی آیی

حالا هی ندبه بخوانیم و بگوییم : "عزیز علی ان اری الخلق و لاتری"

معلوم است که نخواهیم دیدت که ندبه های ما بوی عاشقی نمی دهد

چشم های ما تشنه تماشا نیست

ردیف می کنیم واژگان را به دنبال هم که ثابت کنیم منتظریم

اما انتظار و دلتنگی یعنی بریده بریده نفس کشیدن بی تو ...

هر روز سرک می کشیم تا رد گام هایت را بیابیم

ما می دانیم تو می دانی دروغ می گوییم

هزار بار هم اگر کوچه هایمان را آب بپاشیم که بیایی دروغ است

وقتی هنوز دلهایمان را از غبار خالی نکرده ایم ! 

هنوز نمی دانیم تو سالهاست آمده ای

بی مهری مان آنقدر ها شده که این روز ها به هوای بارانی می گوییم خراب

هنوز نفهمیده ایم که شب حقیقت ندارد

شب نبود روز است

نمی دانیم که اگر گستاخی زمین نبود و به خورشید پشت نمی کرد شبی در  کار نبود

و ما اگر به تو پشت نکرده بودیم لازم نبود که این همه جاده را در یافتن رد پایت جستجو کنیم

بیا

"بیا ای عشق عالم تاب

که ما تنهای تنهاییم"

ما را نجات بده از ندیدنت ، از نفهمیدنت

ما گم شده ایم

آقا اجازه !

ما سالیان درازی است گم شده ایم و در خودمان غایبیم

می شود ما را بگیری و آیه الکرسی بخوانی تا "من الظلمات الی نور " را با تو بیاموزیم؟

اللّهم عجل لولیک الفرج ...