السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

بابام میگه امام رضا (ع) مریضا رو شفا می ده دوای درد مردمو از طرف خدا می ده

مشخصات بلاگ
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)
طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۲۱ مطلب با موضوع «شعر» ثبت شده است

اومدم ببینم لحظه ی عاشق شدنو

به دلم افتاده بود صدا زدین آقا منو

دل تنهامو آوردم با یه دنیا دل خوشی

کمتر از آهو که نیستم، میشه ضامنم بشی؟

اومدم همسایه های پاپرت رو دون بدم

دلمو رو دست بگیرم تا بهت نشون بدم

روبه روی گنبدت سجده کنم، سلام بدم

خسته نیستم اگه من از راه دوری اومدم

روبه روت بی اختیار دوباره زانو بزنم

میون گریه بگم غریب و دربه در منم

تو رو شاهد بگیرم تا با خدا حرف بزنی

می دونم که دست رد باز به سینم نمی زنی

می دونم شفاعتت بی منته، زبون زده

به همین امید دلم به مشهد تو اومده

تو که اسمت با غمه نقاره ها روی رواست

همه ی صحن طلات رد پای فرشته هاست

دست خالی هیچ کسی از در خونت نمی ره

بیا رضا رضا می گم تا قلبم آروم بگیره

 

  • کبوتر سپید

از ظهر تشنه ای که تو را دیده آفتاب،

انگار قرن هاست نخوابیده آفتاب

انگار قرن هاست افق را ندیده وُ

از برکه ی غروب, ننوشیده آفتاب

هر روز، رقص رقصان تا شام می رود

رخت سماع توست که پوشیده آفتاب

انگار از تو یاد گرفته سفر کند

انگار در رکاب تو رقصیده آفتاب

سر نیست این سری که سر نیزه می رود

خورشید نیز این را نامیده آفتاب

نه...این سر تو نیست...نه...این آفتاب نیست

کِی سر به شب سپرده وُ خوابیده آفتاب؟!

کِی چشم بسته ای تو؟...شب از تو شکسته است

کِی ماه را به چشم خودش دیده آفتاب؟

ای ماه! آفتاب تو را گرم کرده؟ یا...

از گرمی نگاه تو تابیده آفتاب؟!

 

  • کبوتر سپید

پریدم از خواب و ایستادم به احترام شما

چه خوابی! آواز بادها با صدای گام شما

همیشه از خواب من که رد می شوید، منقلبید

همیشه بغضم شکسته در حسرت کلام شما

چرا لبی وا نمی کنید و شِکر نمی شکنید؟!

که کام خوابم شکر ببندد به رغم کام شما

چه جای شکرانه یا شکایت ز نقش نیک و بد است؟

که تلخی و مستی اند منت پذیر جام شما

چرا بترسم که نامه ام در کدام دست من است؟

اگر صدا می زنند فردا مرا به نام شما

شما "پسندیده" اید و "بخشنده" اید و شب همه شب

فرا می آید سپیده در پاسخ سلام شما

دوباره بر پشت بام می خوابم و به زعم خودم

کبوتری می شوم که خوابیده روی بام شما

محمدجواد شاه مرادی (آسمان)

شهادت حضرت امام محمد تقی علیه السلام، جواد الائمه، جگر گوشه ی امام رضا (ع) را تسلیت عرض می کنم.

  • کبوتر سپید

دلم اندازه ی این ابرا پره     بس که بدبختی تو تورم می خوره

بیگناه توی جهنم افتادیم     دیگه از چشم خدا هم افتادیم

آقا جون میگن که رخصت نمیدی     به کسی برگ ضمانت نمیدی

میگن از این آدما دلت پره     میگن از برو بیا دلت پره

روی گنبدت کبوتر نمیخوای!     توی خواب غصه دارا نمیای!

در رو وا کن آقا جون ببین منم     اومدم دو خط باهات حرف بزنم

بگو تو به کفترات غذا میدی     هنوزم مریضا رو شفا میدی
 

اومدم بهت بگم زمستونه     تن گنجشکا اسیر بارونه

چوپونا گرگا رو گله می برن     دیگه اینکه آهوا در خطرن

تو کتاب درسای تیکه پاره     دیگه سارا یه انارم نداره

بین گرگا نمیشه آهو باشی     شیشه باشی ، زودتر از هم میپاشی

مرحم زخمای باورم میشی؟     آقا جون ضامن کفترم میشی؟

جوجه هام گشنه خوابیدن دوباره     نون بدبختی که خوردن نداره

بوی خاک میدن گلای نسترن     خروسا هی دم به دم اذون میگن

جوجه های کابلی پا ندارن     دیگه از گرسنگی نا ندارن

تو فلسطین اگه بارون بزنه     جوجه رو دست باباش جون میکنه

آدما با گوله آهنگ میزنن     کفترا به آدما سنگ میزنن

سفره دل رو نمیشه وا کنی     همه جا جنگه اگه نگا کنی

زندگی مساوی اسارته     دیگه از کجاش بگم ؟ قیامته

تو رو جدتون شما کاری کنین     دیگه امنیت نداریم رو زمین

میتونین کفترا رو جواب کنین؟     نمیخواین محض خدا ثواب کنین؟

دلتون میاد بگین حقتونه؟     ما نیومدیم پی آب و دونه

اومدیم به ما عنایت بکنی     جوجه هامونو ضمانت بکنی

اومدیم پر بزنیم به راه راست     گوش به زنگیم... بقیش دست شماست

شما که گنبد و گلدسته دارین!     این همه زائر دلخسته دارین

شما که خوب میدونین منتظرم     سهم کفترا رو هم بدین ، برم

میدونی؟ چیز زیادی نداریم     عوضش حقمونو که بگیریم

دلمونو فرش راتون می کنیم     تا نفس داریم دعاتون می کنیم

یادمون نمیره رحمت شما     سر سال میایم زیارت شما

قهوه ای رو رد می کنیم     جوجه ها رو نذر گنبد می کنیم

آقا جون حالا دیگه وقت دعاس     نوبتی هم باشه ، نوبت شماس

دعا مستجاب میشه وقت اذون     این شما ... اینم خدای مهربون ...

با تشکر از دوست عزیزم رهگذر

 

  • کبوتر سپید

ســـکوت و ســردی شــب ناتمام همسایه     و چـاره چیست؟ دوباره سلام همسایه

خــــدا کــــند کـه بــماند صفای سایه ی تو     هــمیشه بـرســرمان مستدام همسایه

چـــه کرده ای کــه چـنین بال میزنم هر روز     کبــوترانه بــه آن کــــوی و بــام همسایه

غـــزال خــــسته ومـــجروح را در این فرصت     نمـی شود بـــرهانی ز دام، هــمسایه؟

مرا زســایه ی هـــمسایگیت طـــرد مـــکن     کـه بــی تو بــاقی عمرم حرام همسایه

و در حــــضور بـــزرگ و زلال تـــــو هــــرگـــز     نــه جـــاه می طلبد دل نه نام،همسایه

مرا بــخوان کــه در ایـن ازدحـام غصه و غم     به آســـتانه ســــبزت بیــــام هـــمسایه

خلاصه اینکه نمانده است هیچ عرضی جز     ملال دوری تــو والســلام هـــــمسایه...

با تشکر ازدوست عزیزم تارا

  • کبوتر سپید

ای مملــکت توس که قدر و شرف افزون     از عــرش عــلا داده تـــو را قــادر بـــیچون

تــو جنــتی و جـــوی ســناباد تـــو کــوثر     خـــاک تــو بــود عنبر و سنگت دُر مکنون

حق داری اگر بانگ اناالحق کشی از دل     چــون مظهر حق آمده در خاک تو مدفون

فرمــانده ی کـونین، رضا زاده ی موسی     کـــش جــمله ی آفـاق بود چاکر و مفتون

هشــتم در رخـــشنده ی دریــای امامت     کاو راست، روان حکم، به نه گنبد گردون

لیــلای جـمالش چـو کند جای به محمل     عــاقل شـود از دیـدن او مـات چو مجنون

بر خــویش بـــبالد چــو در حــشر ملائک     فریــاد بـــر آیـــد که ایـــن الـــــرّضــــــویّون

میرزا حبیب اختر توسی

  • کبوتر سپید

امـــام ثـــامن و ضـــامن، حـــریــمش چـون حـــرم آمــن   

زمـــین از جــــزم او ســـاکن، ســـپهر از عـــزم او پــــویا

نهــــال بــــــاغ عــــلّیّـیین بــــــهار مــــــرغـــــزار دیــــــن  

نســــیم روضــــــه یاســــین شـــمیم دوحـــه ی طــــــه

زجــــودش قــــطره ای قـــلزم ز رویــش پـــرتوی انــــجم  

جنابـــــش قـــــبله ی هــــفتم رواقـــش کـــعبه ی دلـها

رضـــــای او رضــــــای حـــق، قــــضای او قــــضای حـــق   

دلـــــش از مـــــاسوای حـــــق گــــزیده عــــزلت عــــنقا

نـــظـــام عـــالــــم اکـــــبر قــــــوام شـــرع پــــــیغمـــــبر  

فـــــروغ دیــــده ی حـــــیدر ســـــرور ســـینه ی زهــــــرا

به ســـایل بحـــر و کان بخشد خـطا گفتم جهان بخشد  

گرفـــــتم کــــاو نــــهان بــــخشد ز بـــسیاری شـود پیدا

ملـــــک را روی دل ســــویش فــــلک را قـبـــله ابـرویش   

به گــــرد کـــعبه ی کـــویش طــــواف مســــجدالاقــصی

زمین گویی است در مشتش فلک مهری در انگشتش  

دو تـــــا چـــــون آســــمان پشــــتش بــه پیش ایزد یکتا

مـــــلک مســـت جـــــمال او فـــــلک مـــــحو کـــــمال او   

ز دریــــــــای نــــــــوال او حــــــبابی لـــــجه ی خـــــــضرا

منتخب از قصیده ی قاآنی

  • کبوتر سپید

مـــن طــبیبی ســراغ دارم کـــه پول، دارو، دوا، نـمی خــــواهد

در ازای شــفا از ایـــن مردم، جـــز دلـــی مـبتــلا نمی خــواهد

بی پــناه و غـــریب هــم باشی، در لـطف و کرامتش بـاز است

احــتیاجی به وقت قبلی نیست، واســطه، آشنا، نمی خواهد

چــیست در ایـــن زمــین که فــواره، نیمه راه آسمان برگشت؟

آب هــم چــون کبـوتران اوجی غــیر از این خاک پا نمی خواهد

چــه شــکر دارد ایــن گــندم کـه کبــوتر بـه سـجده می بــوسد

هـر کــه طوقی او شــود جــایی جــز کــنار رضـــا نمــی خواهد

پــای طـــومار درد ایــن مــردم، مــهری از التیام او خورده است

مـهر مهری که تا جهان باقی است مهلت و انقضا نمی خواهد

                                                                                   جواد اسلامی

  • کبوتر سپید

ای شه توس که سـرچشمه ی الطاف خدایی      جـــان مــا بـــاد فـــدایت کــــه ولـــینعمت مــایی

میـــــوه ی بـاغ رســــالت شــــه اقــلیم ولایت      بـــحر مـــواج عـــلوم و کـــرم و لـــطف و رضـــایی

ما ضعـــیفیم و پنـــاهنده بـــدیـن حـصن ولایت      رحمتی کـــن به ضـــعیفان کــه مـعین الضّعفایی

ما گداییم و تو سلطان چه شود کز ره احسان      نــظر لــــطف و عنـــایت فـــکنی ســـوی گـــدایی

زد به نـام تـو خــدا سـکّه ی تسـلیم و رضــا را      که تو شایسته ی این سکّه ی تسلیم و رضایی

گـــره از کـــار فـــرو بســته ی ما کـس نگشاید      تـــو مـــگر عقـــده زدلــهای ریشـــان بگشــــایی

کــوته از دامنت ای شــه منما دست "رسا" را       که تــــواش ضـــــامن و فریـــــادرس روز جـــزایی

دکتر قاسم رسا

  • کبوتر سپید

اشعار زیر را – که در کتیبه پشت سر حضرت رضا (ع) نوشته شده – قاآنی سروده و تاریخ آن مطابق 1250 است.

زهی به منزلت از عــــــرش برده، فرش تو رونق!          زمین ز یمن تو محسـود هفت کاخ مطبّق

تویــــــــــی که خاک تو با آب رحمت است مخمّر          تویی که فیض تو با فرّ سرمد است ملفّق

چو دیــــــن احــــمد مرســـل مبانـــــی تو مشیّد          چو شرع حیدر صـــــــــفدر قواعد تو موفّق

مگر تو روضه ی سلطان هشتمی؟ که به خاکت          کند زبهر شرف، ســجده هفت طارم ارزق

کدام مظهر بیــچون بــــود به خــــاک تــو مدفون؟          که از زمین تو خیزد هـمی خروش انالحق

عـــــلیّ عـــــالی اعــــلی امــــام ثــــامن ضـامن          که از طفیل وجـودش وجود گشته منشق

سپــــهر عدل، مهــــین گوهــــر محیط خــــــلافت         جهان جود، بهیـــــن زاده ی رسول مصدّق

پــــس از ورود ســــرود از برای ســــال طــــــرازت          زهی زمین تـــــو مسجود نه رواق معلّق!

  • کبوتر سپید